خودرو‌های امروزی، به‌خصوص با توسعه‌ی فناوری برقی، نسبت به گذشته سنگین‌تر شده‌اند. این موضوع باعث نیاز روزافزون آن‌ها به قدرت بیشتر شده است؛ هرچند، این روند تغییر خواهد کرد اما خودروسازان به کدام سو می روند، قدرت بیشتر یا وزن کمتر

در گذشته، خودرو‌های سوپراسپرت نهایتا ۵۰۰ اسب‌بخار قدرت داشتند. این رقم نیز، تنها مربوط به نمونه‌های خاص می‌شد. درحالی‌که اکنون سدان‌های اسپرت متوسط، این قدرت را تولید می‌کنند. برای مثال، بی‌ام‌و M3 نسل‌های گذشته تنها ۳۳۳ اسب‌بخار داشت؛ اما مدل کنونی دارای بیش از ۵۰۰ اسب‌بخار است. آیا این یک پیشرفت است؟

طی سال‌ها، فناوری پیشرانه‌ی خودرو‌ها پیشرفت کرده است و استفاده از توربوشارژر ارزان‌تر شده است. همین‌طور، انتظارات نیز فراتر رفته است. بنابراین شاهد بالا رفتن قدرت پیشرانه‌ها به مرور زمان هستیم. طی یک دهه‌ی گذشته، قدرت اسب‌بخار خودرو‌ها سر به فلک کشیده است و به سطحی رسیده که خیلی‌ها انتظار نداشتند.

خودروهای الکتریکی، خودروهای اسپرت

در حال حاضر، خودرو‌های الکتریکی قادر هستند تا در بازه‌ی دو ثانیه از حالت سکون به سرعت صد کیلومتر‌بر‌ساعت برسند. دستیابی به زمان کمتر، تقریبا غیرممکن است و حتی اگر ممکن باشد، یک ماشین شهری نیاز به این عملکرد نخواهد داشت. این موضوع ممکن است برای برخی خوشایند باشد؛ اما عملا سرعت‌گیری‌های این چنینی نه‌تنها خطرناک است بلکه خلاف جهت راحتی سرنشینان است.

از طرف دیگر، بسیاری معتقدند که فلسفه‌ی خودرو‌های اسپرت، تجربه‌ی لذت رانندگی با آن‌ها است و صرفا به رقم شتاب اولیه مربوط نمی‌شود. این رقابت علاوه بر شتاب، در مورد سرعت نهایی خودرو‌ها نیز وجود دارد. البته رکورد‌زدن سوپراسپرت‌هایی مانند بوگاتی ویرون، هیجان‌انگیز است؛ اما این عامل در دنیای واقعی کاربردی نیست؛ حتی برای اشخاص ثروتمندی که قدرت خرید بوگاتی را داشته باشند.

با تسخیر‌شدن بخش اعظم بازار به‌واسطه‌ی خودرو‌های برقی، نیاز به قدرت و عملکرد بالا، رفته رفته کاهش یافته است. عده‌ای معتقدند که جنگ بر سر قدرت کاهش خواهد یافت و خودروسازان روی ساخت محصولات سبک تمرکز خواهند کرد.

کالین چپمن، بنیان‌گذار لوتوس، اظهار داشت:

«ساده‌سازی کن، بعد سبکی را اضافه کن». این دقیقا موضوعی است که خودروسازان لازم است روی آن رقابت کنند. به‌جای اینکه روی افزایش قدرت متمرکز شوند، کاهش وزن خودرو را در اولویت بگذارند. تلاش کنند تا شاسی‌های سبک‌تری با  قیمت مناسب بسازند. سعی کرده تا خودرو‌های اسپرتی عرضه کنند که روح علاقه‌مندان تسخیر شود؛ نه اینکه صرفا مشخصات عددی محصول را تغییر دهند.

ساده سازی و سبک کردن، موضوع اصلی رقابت خودرو سازان

مکلارن در ساخت مدل اسپیدتیل، ( نهایت سرعت ۴۰۳ کیلومتر بر ساعت را ثبت کرد ) از این نکته استفاده کرده است. این ابرخودرو که شکل و شمایل آن جنجال زیادی داشته است، مهندسان و طراحان مک‌لارن در ساخت آن، هیچ نکته‌ای را از قلم نیانداخته‌اند. این ابرخودروی هزار اسب‌بخاری، به اندازه زیادی سبک است و همین‌طور، مانند شمشیر هوا را می‌شکافد. باید اعتراف کرد اسپیدتیل نیز، از رقابت در تولید قدرت بیشتر، عقب نمانده است؛ اما این موضوع، تمرکز اصلی آن نبوده است. مک‌لارن بیشتر سعی کرده است تا حد امکان، خودروی سبک‌تر و با آیرودینامیک بهتری بسازد. برای همین، این خودرو به اندازه‌ی بوگاتی شیرون سریع است؛ با وجود اینکه به مراتب قدرت کمتری دارد.

اگر خودروساز‌ان از فلسفه‌ی مشابهی در ساخت مدل‌های اسپرت بهره بگیرند، بسیاری از آن استقبال می‌کنند. مثال خیلی خوب این موضوع، الپین A110 است که توانسته است نظر بسیاری را به خود جلب کند. در قیاس با خودرو‌های آلمانی که روی افزایش قدرت تمرکز کرده‌اند، این کوپه‌ی اسپرت فرانسوی کوچک، رویه‌ای متفاوت پیش گرفته است. به‌جای استفاده از پیشرانه‌ای پرحجم، این خودرو از یک موتور چهارسیلندر ۱/۸ لیتری به‌همراه توربوشارژر بهره می‌برد که قادر است ۲۰۰ اسب‌بخار قدرت تولید کند. با وجود قدرت نه چندان زیاد، این خودرو به دلیل سبک‌بودن، همچنان سریع است و رانندگی با آن لذت‌بخش است. درواقع؛ می‌تواند جزو یکی از لذت‌بخش‌ترین خودرو‌های حال حاضر باشد؛ محصولی که شرکت الپین تولید کرده است که خود زیرمجموعه‌ای از رنو است. خودروسازان بزرگ نیز می‌توانند از این ایده استفاده کنند.

کاهش وزن خودرو، از هر جهت ایده‌ی خوبی است. به طراحان کمک می‌کند تا موتور کوچکتری برای آن درنظر بگیرند و در عین حال، خودرو عملکرد مطلوب را داشته باشد. از طرفی، باعث کاهش مصرف سوخت می‌شود. همین‌طور، سواری و فرمان‌پذیری بهتری را موجب می‌شود. بنابراین، عامل‌های متعددی با کاهش وزن خودرو، بهتر می‌شوند. آیرودینامیک خودرو نیز مسئله‌ی مهمی است. این فاکتور در مک‌لارن اسپیدتیل مثال‌زدنی است. امروزه خودروسازان به این موضوع اهمیت کافی می‌دهند.

البته اجرایی کردن این ایده، کار راحتی نیست. شرکت‌های خودرو‌سازی، به‌خصوص سازندگان مدل‌های اسپرت، مشتاق هستند تا محصول آن‌ها سبک‌تر باشد. اما استاندارد‌های ایمنی جدید، امکانات رفاهی داخل خودرو و سطح تجهیزات محصولات امروزی، مانع این کار می‌شوند. این دلایل افزایش قدرت خودرو‌ها را توجیه می‌کند؛ برای اینکه اثر وزن اضافه‌ را جبران کند. هرچند، کاهش وزن خودرو نیز غیرممکن نیست و هزینه‌ی زیادی نخواهد داشت. خودرو‌هایی همچون الپین A110 و مزدا MX5 نمونه‌های خوبی هستند.

با گسترش فناوری خودرو‌های برقی، دو عامل تور سبک‌بودن و آیرودینامیک خودرو‌ها، بیش‌ازپیش مهم خواهد بود. بنابراین، از این پس شاهد رقابت خودروسازان در ارائه‌ی محصولات سبک‌تر با عملکرد بالا خواهیم بود؛ تا اینکه صرفا قدرت بیشتری را تولید کنند. جنگ بر سر اسب‌بخار پایان خواهد یافت و رقابت وارد حوزه‌ی جدیدی خواهد شد.

منبع : زومیت، هومن شاهینی