کانسپت خودروی هوشمند، برقی و آفرود آئودی رو ببینید …
در صورتیکه ویدئو برای شما قابل مشاهده نیست میتوانید از این لینک در اینستاگرام آن را مشاهده فرمایید.

✳️⁩Audi AITRAIL quattro off-roader of the future ✳️

مفهوم رانندگی خودکار را با قابلیت های فوق العاده خارج از جاده ترکیب می کند. 

وزن سبک و حداکثر مقاومت بدنه، اهداف فنی مهمی برای این آفرودر ویژه هستند. 
به همین دلیل بدنه با تلفیقی از فولاد با تکنولوژی بالا ، آلومینیوم و فیبر کربن ساخته شده است.
در نتیجه ، وزن آن تنها 1750 کیلوگرم (3.858.09 پوند) با وجود باتری با ظرفیت بالا است.

شیشه جلو مانند کابین خلبان هلیکوپتر دور خودرو می پیچد. سرنشینان یک دیدگاه بدون مانع از جاده یا مسیر پیاده روی هم در جلو و هم در کناره ها دارند. همچنین فقط قسمت جلویی و کناری آن شفاف و پوشیده از شیشه نیست. تقریباً تمام سقف ، از بالای شیشه جلو تا اسپویلر عقب ، دید واضحی از آسمان و چشم انداز را امکان پذیر می کند.
شیشه ای که کابین را احاطه کرده است تا سطح زمین گسترش یافته و دید همه جانبه ای را به سبک هلیکوپتر به ارمغان می آورد. 

🔻 خودرو به چهار موتور الکتریکی و سیستم هایی برای رانندگی کمکی و اتوماتیک و چهار چرخ محرک مجهز شده است.
ظرفیت زیاد باتری ، برد کافی را حتی در دور از شبکه های متراکم ایستگاه های شارژ تضمین می کند.

🔻 توان حرکتی با باتری لیتیوم-یون 400 تا 500 کیلومتر (248.5 تا 310.7 مایل) در جاده ها یا زمینهای خارج از جاده آسان (مطابق WLTP) است.
و در زمین های ناهموار ، جایی که لغزش تقریباً دائمی ست و مصرف انرژی بیشتر است ، این حد هنوز 250 کیلومتر (155.3 مایل) چشمگیر است.

🔻طول 4.15 متر و عرض 2.15 متر ، ارتفاع سقف 1.67 متر 
چرخ های بزرگ 22 اینچی و لاستیک های 850 میلی متری (33.5 اینچ) به قابلیت های فوق العاده خودرو در خارج از جاده افزوده.
با فاصله 34 سانتی متری از زمین ، 13.4 اینچ می تواند از عمق بیش از نیم متر و زمین های سنگلاخی و ناهموار عبور کند.
لاستیک ها همچنین دارای تنظیم فشار متغیر و کنترل فشار هوا هستند. سنسورهای نوری و کنترل پایداری الکترونیکی (ESC) با هم کار می کنند تا وضعیت سطح جاده را تشخیص داده و فشار هوا را در لاستیک ها متناسب با آن تنظیم کنند. در مورد کشش ، کاهش فشار ، مانند هنگام رانندگی روی ماسه ، و در نتیجه افزایش وصله تماس با تایر می تواند مفید باشد. به همین ترتیب ، افزایش مجدد فشار هنگام تغییر به آسفالت ، ثبات رانندگی را افزایش می دهد.

🔻 چشم در آسمان :
به جای نورهای معمولی و نورهای بلند ، Audi AI: TRAIL مجهز به پنج هواپیمای بدون سرنشین بدون روتور ، مثلثی و برقی است که دارای عناصر LED ماتریس یکپارچه هستند. آنها می توانند بر روی قفسه سقف یا مستقیم بر روی سقف خودرو فرود آمده و بر روی عناصر شارژ القایی متصل شوند. اجسام پرنده آئودی Light Pathfinders هستند که همانطور که فن های بدون پره جریان هوای خود را تولید می کنند ، ارتفاع خود را ایجاد می کنند. به لطف طراحی بسیار سبک وزن آنها ، آنها می توانند جلوتر از AI: TRAIL پرواز کنند ، انرژی نسبتاً کمی را در این فرآیند مصرف می کنند و مسیر پیش رو را روشن می کنند و در نتیجه چراغ های جلو را به طور کامل جایگزین می کنند. در صورت تمایل ، دوربین های روی صفحه یک تصویر ویدئویی ایجاد می کنند که می تواند از طریق Wi-Fi به صفحه جلوی راننده منتقل شود و Pathfinders را به چشم هایی در آسمان تبدیل کند.
آنها می توانند بر روی قفسه سقف یا مستقیم بر روی سقف خودرو فرود آمده و بر روی عناصر شارژ القایی متصل شوند.

#همراه_یدک_خودرو_ایرانیان
#اطلاعات_عمومی_خودرو
#سرویس_نگهداری_خودرو
#قطعات_یدکی_خودرو
#عیب_یابی_خودرو #اطلاعات_فنی_خودرو #لوازم_یدکی_خودرو #آئودی #کانسپت #خودرهای_لوکس #خودروهای_جدید #خودروهای_آینده #خودروهای_برتر #خودروهای_الکتریکی #خودرو_هوشمند #آفرود #نوآوری_خودرو #خودروسازان_آلمانی #خودران #خودروهای_لوکس_و_لاکچری #خودروهای_مفهومی

امروزه بررسی عملکرد خودرو، ایمنی و کیفیت در اولویت شرکتهای خودروساز، مشتریان و مصرف کنندگان خودرو میباشد.
صنعت خودروسازی در حالت حرکت به مرحله ای است که انتظار می رود بتواند حوادث را پیش بینی کرده و سیستم های ایمنی راطوری هدایت کند که در برابر حوادث، عکس العمل فوری داشته باشد.
سیستم های ایمنی حاکم در خودروها طوری است که ازسرنشینان خودروها وحتی عابران پیاده در مقابل حوادث حفاظت می کند.
با کمک آخرین تکنولوژی های مورد استفاده توسط شرکت های بزرگ خودروسازی از چنین حوادث اجتناب می شود و بدین وسیله اشخاص زیادی ازآسیب های جدی نجات می یابند. اما این بدان معنی نیست که اشخاص بتوانند سهل انگارانه رانندگی کنند. سیستم های ایمنی پیشرفته به سرنشینان خودروها کمک می کند تا از مخاطرات غیر عمدی در امان بمانند.
امروزه ایمنی به عنوان یک عامل مهم درفروش خودروها به شمار می رود.
بررسی کلی بر روی عملکرد سیستم های ایمنی پیشرفته مختلف مانند سیستم پیشگیری از تصادف، سیستم حفظ مسیر حرکت خودرو، سیستم افزایش میدان دید، سیستم ترمز الکترونیکی کمکی، سیستم تعیین حرکت در بین خطوط جاده ، سیستم هشدار دهنده سرعت و …

سازمان ها و نهادهای تست کیفیت و ایمنی خودرو

در حال حاضر معتبرترین موسسات ایمنی فعال در سطح بین‌المللی عبارتند از:

Global NCAP برنامه جهانی ارزیابی اتومبیل جدید
ANCAP برنامه ارزیابی اتومبیل جدید استرالیا
ASEAN NCAP برنامه ارزیابی اتومبیل جدید برای کشورهای جنوب شرق آسیا
C-NCAP برنامه ارزیابی اتومبیل جدید چین
Euro NCAP برنامه ارزیابی اتومبیل جدید اروپا
JNCAP برنامه ارزیابی اتومبیل جدید ژاپن
Latin NCAP برنامه ارزیابی اتومبیل جدید برای آمریکای لاتین و کارائیب
IIHS-HLDI موسسه بیمه ایمنی بزرگراه ها
NHTSA/ U.S. NCAP سازمان ایمنی ترافیک بزرگراه های ملی آمریکا / برنامه ارزیابی اتومبیل جدید ایالات متحده

متأسفانه در ایران هیچ مؤسسه اختصاصی برای رتبه بندی و امتیازدهی به وضعیت ایمنی خودروها وجود ندارد و ازسویی آمارهای منتشر شده هم آنچنان موثق نیستند و نمیتوان با اطمینان کامل به آنها رجوع کرد. با اینحال دو راه پیش روی خریداران قرار میگیرد؛ یکی اعتماد به تجربیات شخصی سایر رانندگان است و دیگری توجه به امتیازات کسب شده ازسوی خودروها در مؤسسات معتبر تست ایمنی که به خودروها داده میشود.
شایان ذکر است که حداقل امتیاز یک ستاره و حداکثر 5 ستاره است. امتیاز کمتر از سه ستاره بیانگر این است که ایمنی خودرو بسیار مناسب نیست. تسنیم

موسسه ی یوروانکپ ( Euro Ncap ) که از سال 1997 توسط سازمان حمل و نقل انگلیس پایه گذاری شده است.
هم اکنون کشور های اروپایی اتحادیه اروپا و هرگونه سازمان مرتبط با حمل و نقل و حمایت از مصرف کنندگان در اروپا،از ان حمایت میکنند. اصلی ترین نهاد در این زمینه است.
موسسه ای مستقل در زمینه‌ی تست ایمنی و تصادف خودرو که با عنوان موسسه ارزیابی خودرو های جدید در اروپا شناخته می شود.
این موسسه به صورت دقیق ایمنی خودرو ها را در هنگام تصادف بررسی می کند و به توسعه‌ی تکنولوژی های بکار رفته در آنها نیز کمک می نماید.

چگونگی بررسی و انتشار نتایج

این اطلاعات شامل عملکرد اتومبیل در تصادف‌های مختلف از جلو، بغل و برخورد کناره‌ها با اجسامی مثل درخت و عابر پیاده است.
آزمون تصادف قسمت جلو اتومبیل در سرعت ۶۴ کیلومتر در ساعت و به سمت یک مانع تغییر شکل‌پذیر انجام می‌شود.
استفاده از این مانع به منظور تست برخورد اتومبیل، با اتومبیل های دیگر است. آزمون‌های تصادف از بغل اتومبیل با سرعت ۵۰ کیلومتر در ساعت. آزمون برخورد کناره‌ها با اجسام میله ای شکل با سرعت ۳۲ کیلومتر در ساعت. و آزمون برخورد با عابر پیاده با سرعت ۴۰کیلومتر در ساعت انجام میشود.
بالاترین امتیازی که یک اتومبیل می‌تواند دریافت کند ۵ ستاره است.

تفاوت ستاره های دریافتی هر خودرو با هم ؟

نتایج این بررسی ها و ستاره های دریافتی هر اتومبیل که توسط این شرکت منتشر میشود به شرح ذیل میباشد:

۵ ستاره : عملکرد مناسب در محافظت از سرنشینان در هنگام تصادف، مجهز بودن به تمامی تکنولوژی های بازدارنده‌ی وقوع تصادف.
۴ ستاره : عملکرد مناسب در محافظت از سرنشینان در هنگام تصادف، مجهز بودن به تعدادی از تکنولوژی های بازدارنده‌ی وقوع تصادف.
۳ ستاره : محافظت از سرنشینان در هنگام تصادف، کمبود تکنولوژی های بازدارنده‌ی وقوع تصادف و عملکرد متوسط .
۲ ستاره : عملکرد سطح پایین در محافظت از سرنشینان در هنگام تصادف، کمبود و ضعف تکنولوژی های بازدارنده‌ی وقوع تصادف.
۱ ستاره : محافظت از سرنشینان خودرو در هنگام تصادف، عملکرد بسیار جزئی و ضعیف.

از سال 2016 میلادی بعضی از خودرو ها دارای دو عدد امتیاز شدند.
امتیاز اول: امتیازدهی اول (eu28)  براساس کم ترین تجهیزات و سطح ایمنی از خودرویی است که در اروپا به فروش میرسد.
امتیاز دوم: این مورد مربوط به خودروهایی میباشد که برای ان پکیج ایمنی سفارش داده شده است که سطخ ایمنی خودرو را ارتقاء میدهد.
تمامی خودروها امتیازدهی دوم را دارا نیستند، ولی اگر وقتی امتیاز دهی دوم در خودرویی وجود داشته باشد به مشتری مزیت وجود این امکانات و سطح بالاتر ایمنی را با ستاره‌های بیش‌تر یاداوری خواهد نمود.

تحقیق و گرداوری: سپهر زینلی

خودرو‌های امروزی، به‌خصوص با توسعه‌ی فناوری برقی، نسبت به گذشته سنگین‌تر شده‌اند. این موضوع باعث نیاز روزافزون آن‌ها به قدرت بیشتر شده است؛ هرچند، این روند تغییر خواهد کرد اما خودروسازان به کدام سو می روند، قدرت بیشتر یا وزن کمتر

در گذشته، خودرو‌های سوپراسپرت نهایتا ۵۰۰ اسب‌بخار قدرت داشتند. این رقم نیز، تنها مربوط به نمونه‌های خاص می‌شد. درحالی‌که اکنون سدان‌های اسپرت متوسط، این قدرت را تولید می‌کنند. برای مثال، بی‌ام‌و M3 نسل‌های گذشته تنها ۳۳۳ اسب‌بخار داشت؛ اما مدل کنونی دارای بیش از ۵۰۰ اسب‌بخار است. آیا این یک پیشرفت است؟

طی سال‌ها، فناوری پیشرانه‌ی خودرو‌ها پیشرفت کرده است و استفاده از توربوشارژر ارزان‌تر شده است. همین‌طور، انتظارات نیز فراتر رفته است. بنابراین شاهد بالا رفتن قدرت پیشرانه‌ها به مرور زمان هستیم. طی یک دهه‌ی گذشته، قدرت اسب‌بخار خودرو‌ها سر به فلک کشیده است و به سطحی رسیده که خیلی‌ها انتظار نداشتند.

خودروهای الکتریکی، خودروهای اسپرت

در حال حاضر، خودرو‌های الکتریکی قادر هستند تا در بازه‌ی دو ثانیه از حالت سکون به سرعت صد کیلومتر‌بر‌ساعت برسند. دستیابی به زمان کمتر، تقریبا غیرممکن است و حتی اگر ممکن باشد، یک ماشین شهری نیاز به این عملکرد نخواهد داشت. این موضوع ممکن است برای برخی خوشایند باشد؛ اما عملا سرعت‌گیری‌های این چنینی نه‌تنها خطرناک است بلکه خلاف جهت راحتی سرنشینان است.

از طرف دیگر، بسیاری معتقدند که فلسفه‌ی خودرو‌های اسپرت، تجربه‌ی لذت رانندگی با آن‌ها است و صرفا به رقم شتاب اولیه مربوط نمی‌شود. این رقابت علاوه بر شتاب، در مورد سرعت نهایی خودرو‌ها نیز وجود دارد. البته رکورد‌زدن سوپراسپرت‌هایی مانند بوگاتی ویرون، هیجان‌انگیز است؛ اما این عامل در دنیای واقعی کاربردی نیست؛ حتی برای اشخاص ثروتمندی که قدرت خرید بوگاتی را داشته باشند.

با تسخیر‌شدن بخش اعظم بازار به‌واسطه‌ی خودرو‌های برقی، نیاز به قدرت و عملکرد بالا، رفته رفته کاهش یافته است. عده‌ای معتقدند که جنگ بر سر قدرت کاهش خواهد یافت و خودروسازان روی ساخت محصولات سبک تمرکز خواهند کرد.

کالین چپمن، بنیان‌گذار لوتوس، اظهار داشت:

«ساده‌سازی کن، بعد سبکی را اضافه کن». این دقیقا موضوعی است که خودروسازان لازم است روی آن رقابت کنند. به‌جای اینکه روی افزایش قدرت متمرکز شوند، کاهش وزن خودرو را در اولویت بگذارند. تلاش کنند تا شاسی‌های سبک‌تری با  قیمت مناسب بسازند. سعی کرده تا خودرو‌های اسپرتی عرضه کنند که روح علاقه‌مندان تسخیر شود؛ نه اینکه صرفا مشخصات عددی محصول را تغییر دهند.

ساده سازی و سبک کردن، موضوع اصلی رقابت خودرو سازان

مکلارن در ساخت مدل اسپیدتیل، ( نهایت سرعت ۴۰۳ کیلومتر بر ساعت را ثبت کرد ) از این نکته استفاده کرده است. این ابرخودرو که شکل و شمایل آن جنجال زیادی داشته است، مهندسان و طراحان مک‌لارن در ساخت آن، هیچ نکته‌ای را از قلم نیانداخته‌اند. این ابرخودروی هزار اسب‌بخاری، به اندازه زیادی سبک است و همین‌طور، مانند شمشیر هوا را می‌شکافد. باید اعتراف کرد اسپیدتیل نیز، از رقابت در تولید قدرت بیشتر، عقب نمانده است؛ اما این موضوع، تمرکز اصلی آن نبوده است. مک‌لارن بیشتر سعی کرده است تا حد امکان، خودروی سبک‌تر و با آیرودینامیک بهتری بسازد. برای همین، این خودرو به اندازه‌ی بوگاتی شیرون سریع است؛ با وجود اینکه به مراتب قدرت کمتری دارد.

اگر خودروساز‌ان از فلسفه‌ی مشابهی در ساخت مدل‌های اسپرت بهره بگیرند، بسیاری از آن استقبال می‌کنند. مثال خیلی خوب این موضوع، الپین A110 است که توانسته است نظر بسیاری را به خود جلب کند. در قیاس با خودرو‌های آلمانی که روی افزایش قدرت تمرکز کرده‌اند، این کوپه‌ی اسپرت فرانسوی کوچک، رویه‌ای متفاوت پیش گرفته است. به‌جای استفاده از پیشرانه‌ای پرحجم، این خودرو از یک موتور چهارسیلندر ۱/۸ لیتری به‌همراه توربوشارژر بهره می‌برد که قادر است ۲۰۰ اسب‌بخار قدرت تولید کند. با وجود قدرت نه چندان زیاد، این خودرو به دلیل سبک‌بودن، همچنان سریع است و رانندگی با آن لذت‌بخش است. درواقع؛ می‌تواند جزو یکی از لذت‌بخش‌ترین خودرو‌های حال حاضر باشد؛ محصولی که شرکت الپین تولید کرده است که خود زیرمجموعه‌ای از رنو است. خودروسازان بزرگ نیز می‌توانند از این ایده استفاده کنند.

کاهش وزن خودرو، از هر جهت ایده‌ی خوبی است. به طراحان کمک می‌کند تا موتور کوچکتری برای آن درنظر بگیرند و در عین حال، خودرو عملکرد مطلوب را داشته باشد. از طرفی، باعث کاهش مصرف سوخت می‌شود. همین‌طور، سواری و فرمان‌پذیری بهتری را موجب می‌شود. بنابراین، عامل‌های متعددی با کاهش وزن خودرو، بهتر می‌شوند. آیرودینامیک خودرو نیز مسئله‌ی مهمی است. این فاکتور در مک‌لارن اسپیدتیل مثال‌زدنی است. امروزه خودروسازان به این موضوع اهمیت کافی می‌دهند.

البته اجرایی کردن این ایده، کار راحتی نیست. شرکت‌های خودرو‌سازی، به‌خصوص سازندگان مدل‌های اسپرت، مشتاق هستند تا محصول آن‌ها سبک‌تر باشد. اما استاندارد‌های ایمنی جدید، امکانات رفاهی داخل خودرو و سطح تجهیزات محصولات امروزی، مانع این کار می‌شوند. این دلایل افزایش قدرت خودرو‌ها را توجیه می‌کند؛ برای اینکه اثر وزن اضافه‌ را جبران کند. هرچند، کاهش وزن خودرو نیز غیرممکن نیست و هزینه‌ی زیادی نخواهد داشت. خودرو‌هایی همچون الپین A110 و مزدا MX5 نمونه‌های خوبی هستند.

با گسترش فناوری خودرو‌های برقی، دو عامل تور سبک‌بودن و آیرودینامیک خودرو‌ها، بیش‌ازپیش مهم خواهد بود. بنابراین، از این پس شاهد رقابت خودروسازان در ارائه‌ی محصولات سبک‌تر با عملکرد بالا خواهیم بود؛ تا اینکه صرفا قدرت بیشتری را تولید کنند. جنگ بر سر اسب‌بخار پایان خواهد یافت و رقابت وارد حوزه‌ی جدیدی خواهد شد.

منبع : زومیت، هومن شاهینی

صنعت خودروسازی امریکا از دهه ۱۸۹۰ میلادی حرکت خود را آغاز کرد و با توجه به بزرگی اندازه بازار داخلی و با اتکا به تولید انبوه خودروهای مختلف به‌سرعت تبدیل به بزرگترین صنعت اتومبیل‌سازی در سطح جهان شد.

ثبات جایگاه امریکا به‌عنوان نخستین کشور تولیدکننده خودرو در جهان در طول ۸۰ سال از سال‌های قرن بیستم میلادی تداوم داشت.

کشور امریکا همواره در جمع برترین تولیدکنندگان خودروی جهان حضوری دائمی داشته و به‌عنوان یکی از ۳ کشور دارای بیشترین تعداد خودروی تولید شده در دنیا مطرح بوده است.
آمار سازمان بین‌المللی تولیدکنندگان وسایل نقلیه (OICA) میزان تولید خودرو در صنایع خودروسازی امریکا را در پایان سال ۲۰۱۹ میلادی بیش از ۱۵ میلیون دستگاه اعلام کرد و با این تعداد تولید که نسبت به سال های قبل رشدی ۵/۴ درصدی داشت توانست رتبه دومین تولیدکننده بزرگ خودرو در جهان را کسب کند.

جنرال موتورز ( شورولت، بیوک، جی. ام. سی و کادیلاک)

جنرال موتورز چیزی بیشتر از یک قرن در صنعت خودروسازی آمریکا فعالیت دارد و به‌ پشتوانه این سابقه، تأثیر جنرال موتورز در صنعت خودروسازی جهان به جایی رسیده است که خودرو‌های ساخت زیرمجموعه‌های این برند را در بیشتر کشور‌های دنیا شاهد هستیم.
به لحاظ فنی و مهندسی نیز رد پای جنرال موتورز در دیگر خودرو‌هایی که توسط دیگر خودروسازان ساخته می‌شوند به وضوح قابل مشاهده است.

برند‌های شورولت، بیوک، جی. ام. سی و کادیلاک در زیرمجموعه جنرال موتورز قرار دارند.
جنرال موتورز در سال ۲۰۱۳ در جدول آمار فروش جهانی خودرو، مکان سوم را از آن خود کرد.

شورولت Chevrolet

• سال فعالیت: ۱۹۱۱ تاکنون
• مقر دفتر مرکزی: دیترویت، ایالت میشیگان
• موسس: لوئیس شورولت (Louis Chevrolet) و ویلیام سی دورانت (William C. Durant)

شورولت یکی از محبوب‌ترین برند‌های آمریکایی به‌حساب می‌آید و تاریخ شکل‌گیری این برند در سال ۱۹۱۰ و شهر دیترویت باز می‌گردد.
شورولت در حال حاضر چیزی بیشتر از ۳۰ مدل خودرو تولید می‌کند و نزدیک به ۲۷ مدل دیگر نیز تولید می‌کرده که ساخت آن‌ها متوقف شده است.
خودرو‌های ساخت برند شورولت سودآوری چشمگیری را برای این برند و برند اصلی جنرال موتورز به‌دنبال دارند.

کادیلاک Cadillac

• سال فعالیت: تاسیس در تاریخ ۲۲ آگوست سال ۱۹۰۲ در میشیگان و ادامه فعالیت تاکنون
• مقر دفتر‌های مرکزی: نیویورک سیتی در ایالت نیویورک
• موسس: ویلیام مورفی (William Murphy)، لِموئِل بوئِن (Lemuel Bowen) و هِنری ام. لِلاند (Henry M. Leland)

کادیلاک دیگر برند معتبر آمریکایی است که به‌ساخت خودرو‌های لوکس و اشرافی معروف است.
گرچه چند سالی ست که برند‌های اروپایی مانند مرسدس بنز و آئودی عرصه را به کادیلاک برای فروش خودرو در آسیا تنگ کرده‌اند، اما این برند آمریکایی ساخت چندین مدل از کادیلاک را در چین آغاز کرده است.
به‌لحاظ طراحی و اصول زیباشناختی، کادیلاک‌هایی که در چند سال اخیر تولید شده‌اند نظر طرفداران را به‌خود جلب کرده‌اند و در این زمینه می‌توان به کادیلاک اسکالید ۲۰۱۵ اشاره کرد که یکی از پرفروش‌ترین خودرو‌های این برند به‌حساب می‌آید.

کادیلاک یکی از شرکتهای زیر مجموعه جنرال موتورز (GM) محسوب می شود.
اتومبیل‌های کادیلاک به غیر از آمریکا ، کانادا و چین که مشتریان عمده این برند هستند در بیش از ۳۵ کشور دیگر جهان نیز به فروش می رسد.
به طور تاریخی در آمریکا، کادیلاک همواره محبوب ترین برند در لیست برند خودروهای لوکس بوده است.در سال ۲۰۱۴ این کمپانی ۱۷۰,۷۵۰ عدد خودرو در آمریکا به فروش رساند

بیوک Buick

• سال فعالیت: ۱۳ ماه می‌سال ۱۹۰۳ تاکنون
• مقر دفتر مرکزی: دیترویت
• موسس: دیوید دانبار بیوک (David Dunbar Buick)

بیوک نیز یکی دیگر از برند‌های آمریکایی است که این برند را با خودرو‌های لوکس و لاکچری که تولید می‌کند می‌شناسیم، این برند قدیمی و کلاسیک دستی در ساخت شاسی‌بلند‌های کم‌مصرف دارد.
در این زمینه می‌توان به بیوک انکور ۲۰۱۳ اشاره کرد که محبوبیت این خودرو ادامه ساخت شاسی‌بلند‌های بیوک را تضمین کرد.

از سال ۲۰۰۹  براساس تصمیم شرکت جنرال موتورز قرار بر این شده است تا شرکت بیوک و شرکت خودرو سازی اروپایی اپل (Opel) در زمینه تکنولوژی و فناوری یا یک دیگر همکاری نمایند. (شرکت Opel نیز یکی از زیر مجموعه های جنرال موتورز آمریکا بشمار می رود)

ماشین های بیوک همواره به قابل اطمینان بودن معروف بوده اند و غالبا در نظرسنجی ها جزء ۱۰ برند اول از نظر قابل اطمینان بودن قرار میگیرد.
درسال ۲۰۱۵ شرکت بیوک ۱,۲۳۱,۹۴۱ اتوموبیل به فروش رساند که رکوردی برای این برند محسوب می شد.

جی. ام. سی GMC

• سال فعالیت: ۱۹۰۱ تاکنون
• مقر دفتر مرکزی: دیترویت
• موسس: ویلیام. سی دورانت

جی. ام. سی واحدی از جنرال موتورز به‌حساب می‌آید و پیکاپ‌های این برند در تمام دنیا طرفدار دارند.
این خودروساز ید طولایی در ساخت شاسی‌بلند‌های کامپکت و کراس اوور دارد و که در این زمینه می‌توان به جی. ام. سی‌ترین (GMC Terrain) اشاره کرد.

فورد Ford ( لینکلن )

• سال فعالیت: ۱۹۰۳ تاکنون
• مقر دفتر مرکزی: دِربورن (dearborn) واقع در ایالت میشیگان
• مؤسس: هنری فورد

شناخته‌شده‌ترین برند آمریکایی که تاسیس آن به اوایل قرن بیستم میلادی باز می‌گردد و مؤسس آن هنری فورد معروف است.
فورد نقش مهمی در شکل‌گیری صنعت خودروسازی داشت و دستاورد‌های او دیگر صنایع مهم آمریکا را نیز تحت‌تاثیر قرار داد. وی در صنعت خودروسازی انقلابی به‌پا کرد و فرآیند ساخت خودکار خودرو و تولید انبوه اتومبیل‌ها را می‌توان تنها یکی از دستاورد‌های فورد نام برد.

خودرو‌های فورد از دیرباز تاکنون به‌عنوان قابل‌اعتماد‌ترین خودرو‌های آمریکایی شناخته می‌شوند و به همین دلیل در بازار آمریکا و بازار‌های جهانی این خودرو‌ها فروش چشمگیری دارند. این شرکت در سال ۲۱۰۵ بیش از ۱۴۹ میلیارد دلار درآمد داشته است.

در میان دسته‌بندی خودرو‌ها نیز خودرویی نیست که فورد تولید نکند و تخصص ویژه‌ای در ساخت کرا‌س‌اوور، شاسی‌بلند، پیکاپ و خودرو‌های هیبریدی دارد. این امر باعث شد تا در سال ۲۰۱۳، برند فورد به‌عنوان بهترین فروشنده خودرو‌های کوچک در دنیا شناخته شود.
شرکت خودروسازی فورد، هم‌اکنون دومین تولیدکننده خودرو در ایالات متحده آمریکا بوده و از پایان سال مالی ۲۰۱۱ به‌عنوان پنجمین خودروساز بزرگ جهان محسوب می‌شود. این شرکت در سال ۲۰۱۰ در فهرست فرچون ۵۰۰ (Fortune 500) در جایگاه هشتمین شرکت بزرگ در ایالات متحده شناخته شد. در حال حاضر شمار کارکنان شرکت فورد بیش از ۲۱۳ هزار نفر اعلام شده، که در ۹۰ کارخانه این شرکت در سراسر جهان، فعالیت می‌کنند.

درحال حاضر شرکت فورد مالک ۲٫۱% سهام شرکت مزدا (Mazda) ژاپن ، ۸٫۱% سهام شرکت استون مارتین (Aston Martin) بریتانیا و همچنین ۴۹% سهام شرکت چینی جیانگ لینگ (Jiangling) می باشد.

لینکلن Lincoln

این برند زیر مجموعه برند فورد میباشد و با هدف تمرکز در ساخت خودرو‌های لوکس و اشرافی فعالیت می‌کند.
برند لینکلن طرفداران زیادی دارد و توانست در سال ۲۰۱۴ چیزی حدود ۲۱ درصد افزایش فروش داشته باشد. خودرو‌های ساخت دست لینکلن در چین نیز هواداران زیادی دارد و مدل‌های سدان این برند نقش مهمی در افزایش فروش لینکلن داشته‌اند.

خودرو‌های ساخت دست برند لیکلن به‌لحاظ فنی شانه‌به‌شانه برند کادیلاک شناخته می‌شوند و عملاً می‌توان گفت این دو برند نبض بازار خودرو‌های آمریکایی را در اختیار دارند.

کرایسلر Chrysler ( جیپ، دوج )

• سال فعالیت: ۱۹۲۵ تاکنون
• مقر دفتر مرکزی: آبُرون هیلز (Auburn Hills)، ایالت میشیگان
• موسس: والتر کرایسلر (Walter Chrysler)

گرچه کرایسلر توسط برند ایتالیایی فیات خریداری شده است، اما از آنجایی که نزدیک به یک قرن، این برند خودروساز مشغول به ساخت خودرو‌های آمریکایی بود، کرایسلر را در فهرست بزرگان صنعت خودروسازی آمریکا قرار می‌دهیم.
شرکت کرایسلر یا گروه کرایسلر ال‌ال‌سی، شرکت چندملیتی خودروسازی است، که بازار عمده آن در ایالات متحده آمریکا و کانادا قرار دارد و مالک فعلی آن، شرکت ایتالیایی فیات (FIAT)می‌باشد. گروه کرایسلر در سال ۲۰۱۲ در رتبه ۱۲ بزرگترین خودروسازان جهان، قرار گرفت.

از زمان ایجاد برند کرایسلر تاکنون تغییرات زیادی در این برند و خودرو‌هایی که کرایسلر تولید می‌کند اتفاق و این برند ورشکستگی بزرگی را تحمل کرده، چندین بار نیز میان شرکت‌های بزرگ خودروساز دست‌به‌دست شده تا اینکه در نهایت در سال ۲۰۱۴، فیات برند کرایسلر را خریداری کرد و دوران رکود را پشت‌سر گذاشت.
در آگوست سال ۲۰۱۴ افزایش بیست‌درصدی فروش خودرو‌های کرایسلر گزارش شده است.

کارشناسان صنعت خودرو، دلیل افزایش فروش کرایسلر را در تمرکز این برند به ساخت خودرو‌های سدان لاکچری می‌دانند و سدان‌های بزرگ کرایسلر در میان بهترین سدان‌های آمریکایی شناخته می‌شوند.
هم‌اکنون، علاوه بر خودروهای کرایسلر، تولیدکنندهٔ اتومبیل‌های پرطرفدار جیپ(Jeep)  و دوج (Dodge) نیز می‌باشد. شرکت کرایسلر، به‌عنوان یکی از سه خودروساز بزرگ، در ایالات متحده آمریکا محسوب می شده است.

داج ( دوج ) Dodge

• سال فعالیت: ۱۹۰۰ تاکنون
• مقر دفتر مرکزی: آبورن هیلز، میشیگان
• موسس: جان فرانسیس داج (John Francis Dodge)، هوراس اِلجین داج (Horace Elgin Dodge)

این برند که در میان ما ایرانی‌ها با نام «دُوج» هم شناخته می‌شود از آن دسته برند‌های صنعت خودرو سازی آمریکاست که هواداران هرگز از خودرو‌های آن خسته نمی‌شوند و در میان ۱۱ مدلی که در حال حاضر داج تولید می‌کند، خودرو‌های داج چلنجر (Dodge Chalenger) و داج چارژر (Dodge Charger)، به‌عنوان جذاب‌ترین و محبوب‌ترین خودرو‌های تولید‌شده توسط داج به‌حساب می‌آیند.

داج نیز مانند دیگر همقطاران آمریکایی خود از آن‌دسته برند‌های قدیمی شناخته می‌شود که نزدیک به یک قرن سابقه دارد و به غیر از ۱۱ مدلی که به آن اشاره شد، پیش از این نیز ۱۳ مدل خودروی دیگر تولید می‌کرد که در حال حاضر خط تولید آن‌ها متوقف شده است. داج ید طولایی در ساخت پیکاپ نیز دارد و پیکاپ «داج رام ۲۰۱۹» (Dodge Ram ۲۰۱۹) توانست لقب قوی‌ترین پیکاپ دنیا را از آن خود کند. این امر باعث شده تا فروش پیکاپ‌های داج کمک چشمگیری به افزایش فروش کلی خودرو‌های برند داج داشته باشد. خودروی داج کاروان (Dodge Caravan) نیز یکی دیگر از محصولات داج است که نظر علاقه‌مندان خودرو‌های کاروان را به‌خود جلب کرده است.

جیپ Jeep

• سال فعالیت: ۱۹۴۱ تاکنون
• مقر دفتر مرکزی: تولیدو (Tolido)، ایالت اوهایو
• شرکت مادر: صنایع خودروسازی فیات کرایسلر

جیپ (Jeep) شرکت خودروسازی آمریکایی است که زیرمجموعه‌ای از گروه کرایسلر است که خود شرکت تابعه ای از شرکت خودروسازی فیات به‌شمار می‌آید.

ایده اصلی ساخت جیپ عمدتاً از ذهن فرماندهان نظامی در جنگ جهانی اول تراوش کرد. نیاز به خودرویی چند منظوره که در ابتدای پیدایش و طرح‌های اولیه او را به همین اسم می‌شناختند، باعث پیدایش اولین اتومبیل دو دیفرانسیل به نام جیپ گردید.
اولین مدل غیرنظامی جیپ در سال ۱۹۴۵ ساخته شد.
از ژانویه ۲۰۱۴ در پی راه‌اندازی گروه فیات کرایسلر اتومبیلز، جیپ نیز به‌عنوان زیرمجموعه‌ای از این گروه خودروسازی، فعالیت می‌نماید.
برند جیپ اکنون خودرو‌هایی با همان سبک‌و‌ سیاق قدیمی و جذاب تولید می‌کند.
خودرو‌های ساخت دست جیپ همیشه فروش خوبی را آمریکا و در دیگر کشور‌های دنیا تجربه می‌کنند. برای نمونه به فروش ۹۷۳،۲۲۷ دستگاه مدل‌های مختلف چیپ می‌توان اشاره کرد که در سال ۲۰۱۸ فروخته شد.

تسلا موتورز Tesla Motors

• سال فعالیت: ۲۰۰۴ تاکنون
• مقر دفتر مرکزی: آلتِنبورگ (Altenburg)، آلمان
• موسس: رولند گامپرت (Roland Gumpert)

اگر اخبار خودرو‌های سبز و الکتریکی را دنبال کرده باشید به احتمال زیاد نام تسلا به گوش شما خورده است.
این برند پرچم دار ساخت خودرو‌های الکتریکی ست.
تسلا ممکن است در کنار بزرگان صنعت خودروسازی آمریکا که بیشتر آن‌ها حدود یک قرن سابقه دارند، خودروسازی جوان به‌نظر برسد، اما حضور این برند در ساخت خودرو‌های الکتریکی باعث شد تا راه صد ساله را در یک شب طی کند و این روز‌ها تسلا را شانه‌به‌شانه بزرگان خودروسازی آمریکا در حال رقابت می‌بینیم.

هدف اصلی تسلا تجاری کردن خودروی برقی بود، این شرکت برای اولین با تولید تسلا رودستر Tesla Roadster که اولین خودروی تمام برقی اسپرت بود توجه جهان را به خود جلب کرد.دومین خودروی تولیدی این شرکت مدل اس (Model S) نام داشت که یک خودروی سدان تمام برقی لوکس محسوب می شد و بعد از آن نیز مدل اکس (Model X) به بازار آمد.خودروی بعدی مدل ۳ (Model 3) این شرکت بود.فروش جهانی این مدل در دسامبر ۲۰۱۵ یعنی بعد از گذشت ۳٫۵ سال از مرز ۱۰۰٫۰۰۰ دستگاه گذشت.
در آن سال مدل اس تسلا پرفروش ترین خودروی برقی جهان شناخته شد و در سال ۲۰۱۶ نیز از نظر فروش بعد از خودروی نیسان لیف (Nissan Leaf) در مکان دوم پرفروش ترین خودروهای برقی قرار گرفت.طبق آمار گرفته شده از زمان تولید اولین رودستر در سال ۲۰۰۸ تا ۳۰ ژوئن ۲۰۱۶ شرکت تسلا موتورز توانسته بود حدود ۱۴۰٫۰۰۰ خودروی تمام برقی به فروش برساند.

تسلا درسال ۲۰۱۹، ۳۶۷ هزار و ۵۰۰ دستگاه خودرو به‌بازار فرستاد که این میزان ۵۰ درصد بیشتر از خودروهای عرضه‌شده این شرکت درسال ۲۰۱۸ بود.

تسلا در کنار فروش خودرو‌های الکتریکی، در ساخت پیشرانه‌های برقی و باتری‌های بادوام و باظرفیت نیز فعالیت می‌کند و آینده‌ای بسیار درخشان را در پیش‌رو دارد.
شرکت تسلا همچنین تولیدکننده پکیج‌های باتری لیتیوم-یون برای سایر خودروسازها، نظیر تویوتا و دایملر آ گ می‌باشد

اِی. سی پروپلشن AC Propulsion

• سال فعالیت: ۱۹۹۲ تاکنون
• مقر دفتر مرکزی: سن‌دیماس (San Dimas)، ایالت کالیفرنیا
• موسس: آلن کاکونی (Alan Cocconi) و والی ریپِر (Wally Rippel)

بازار خودروی آمریکا بسیار گسترده است و در کنار غول‌های بزرگی که به آن‌ها اشاره کردیم، خودروساز‌های کوچکتری نیز وجود دارند که سهمی از این بازار را از آن خود کرده‌اند.

یکی از این برند‌ها را می‌توان «ای. سی پروپلشن» نام برد. این برند تخصص ویژه‌ای در تولید قطعات خودرو و به‌خصوص تجهیزات انتقال نیروی موتور به چرخ‌ها در خودرو‌های الکتریکی دارد. برند خودروساز «ای. سی پروپلشن» اهمیت ویژه‌ای به ساخت خودرو‌های کم‌مصرف الکتریکی می‌دهد و در همین راستا سابقه ساخت سه مدل خودرو با نام‌های «سیان ایکس. بی» (Scion XB)، «ئی. باکس» (eBox) و «پروپلشن تی. زیرو» (Propulsion Tzero) را در کارنامه‌اش دارد.

ای. ام جنرال A.M General

• سال فعالیت: ۱۹۷۱ تاکنون
• مقر دفتر مرکزی: ساوث‌بِند (South Bend)، ایالت ایندیانا
• شرکت مادر: اَمریکن موتورز کورپوریشن (American Motors Corporation)

برند ای. ام جنرال نام بسیار شناخته‌شده‌ای برای علاقه‌مندان به خودرو‌های سنگین آمریکایی است. این برند تجربه خوبی در ساخت خودرو‌های نظامی، ون‌های باربری، و اتوبوس دارد و مدل شهری خودروی بسیار معروف «هامر» (Hummer)، ساخت دست این برند است.

برند ای. ام جنرال به لطف محبوبیتی که خودروی «هامر» در آمریکا و بازار‌های جهانی بدست آورد، به برندی شناخته‌شده در دنیای خودروسازی تبدیل شده است و چه بسا که در آینده مدل‌های بیشتری از این برند را در بازار‌های جهانی شاهد باشیم.

دلورین Delorean

• سال فعالیت: ۱۹۷۵ تاکنون
• مقر دفتر مرکزی: دیترویت، میشیگان
• موسس: جان دلورین (John DeLorean)

باید گفت این روز‌ها برند «دلورین» فعالیت زیادی در عرصه خودروسازی ندارد و بیشتر تمرکز این برند را در فروش لوازم یدکی خودرو شاهد هستیم. فروش مدل‌های کارکرده خودرو‌های بسیار محبوب «دی. ام. سی ۱۲» (DMC-۱۲)، نیز توسط برند «دلورین» انجام می‌شود.

پولاریس POLARIS

• سال فعالیت:‌۱۹۵۴ تاکنون
• مقر دفتر مرکزی: مِدینا (Medina)، مینه‌سوتا (Minnesota)
• موسس: اِدگار هِتین (Edgar Hetteen)، آلِن هتین، (Allen Hetteen) و دیوید جانسون (David Johnson)

یکی دیگر از برند‌های خودروساز آمریکایی که تخصص ویژه‌ای در ساخت خودرو‌های شهری ندارد، اما در عوض برند «پولاریس» (POLARIS)، مختصص ساخت موتورسیکلت‌های چهار چرخ (ATV) و خودرو‌های مخصوص حرکت روی برف (SnowMobile) و خودرو‌های کوچک برای حمل‌و‌نقل در مسیر‌های کوتاه است.

این برند ممکن است در زمینه ساخت خودرو‌های شهری حرفی برای گفتن نداشته باشد، اما موتورسیکلت‌های چهارچرخ و خودرو‌های مخصوص حرکت روی برفی که «پولاریس» می‌سازد در میان بهترین وسایل نقلیه دنیا شناخته می‌شوند.

پانوز ال. ال. سی Panoz LLC

• سال فعالیت: ۱۹۸۹ تاکنون
• مقر دفتر مرکزی: برازِلتون (Braselton)، ایالت جورجیا
• موسس: دَن پانوز (Dan Panoz)

این برند تمرکز ویژه‌ای در ساخت خودرو‌های اسپرت و ورزشی دارد و رودستر‌هایی (Roadster) که «پانوز ال. ال. سی» می‌سازد در گروه خودرو‌های اسپرت بسیار لوکس و شیک قرار می‌گیرند. برند «پانوز ال. ال. سی» در کنار ساخت این رودستر‌ها علاقه‌ای به ساخت خودرو‌های لوکس و اشرافی هم دارد و چند مدل خودروی اشرافی نیز در میان تولیدات «پانوز ال. ال. سی» به‌چشم می‌خورد.

زیمر Zimmer

• سال فعالیت: ۱۹۸۷ تاکنون
• مقر دفتر مرکزی: سیراکیوز (Syracuse)، در ایالت نیویورک
• موسس‌: پاول زیمر (Paul Zimmer)

برند زیمر از آن دسته برند‌هایی است که دست از سر خودرو‌های قدیمی بر نمی‌دارد و علاقه زیادی به ساخت خودرو‌هایی با حال‌و‌هوای قدیمی و کلاسیک دارد. برند خودروسازی «زیمر» (Zimmer)، در اوایل دهه ۸۰ میلادی طرفداران زیادی داشت، اما کاسبی این برند در سال ۱۹۸۸ از تب‌و‌تاب افتاد و شاهد ورشکستگی برند «زیمر» بودیم.

در نتیجه حقوق قانونی این شرکت به «آرت زیمِر» (Art Zimmer) فروخته شد و از آن زمان تاکنون برند «زیمر» همچنان به فروش خودرو‌های کلاسیک ادامه می‌دهد.

رضوانی موتورز Rezvani Motors

یک طراح خودرو ایرانی آمریکایی و تولیدکننده خودروی سوپر اسپورت با عملکرد بالا در ارواین، کالیفرنیا است^.
رضوانی موتورز توسط فردیس رضوانی، یکی از طراحان خودروی سوپر اسپورت سارت ونسر (Vencer’s Sarthe supercar) تأسیس شد که قبلاً با استون مارتین، فراری و DBC کار می‌کرد. محصول اصلی این شرکت، رضوانی بیست (Rezvani Beast) است، پروژه‌ای که توسط خود رضوانی تأمین مالی شده‌است.

تولید خودرو رضوانی موتورز در یک مرکز با مساحت ۵۰٬۰۰۰ فوت مربع در سانتا آنا، کالیفرنیا انجام می‌شود. در ماه مه سال ۲۰۱۵، رضوانی موتورز جزئیات و عکس‌هایی از رضوانی بیست (Rezvani Beast) منتشر کرد.
در ماه ژوئن سال ۲۰۱۵، رضوانی از نسخه تولیدی سوپراسپرت خود رونمایی کرد که به مشتریان اجازه سفارش ماشین با فرایند تولید ۱۲–۸ هفته‌ای را می‌دهد.

کریس براون اولین رضوانی بیست را در سال ۲۰۱۵ با ۲۰۰٬۰۰۰ دلار خریداری کرد. این خودرو در فیلمبرداری تک‌آهنگ «صفر (Zero)» براون استفاده شد، با ۵۰۰ اسب بخار این ماشین مسابقه خیابانی بدون هیچ درب، سقف، و وزن آن تنها ۱۶۵۰ پوند (۷۵۰ کیلوگرم) است.

فارادی فیوچر Faraday Future

یک شرکت نوپای آمریکایی در زمینه تکنولوژی است که بر روی پیشرفت و توسعه خودروهای هوشمند برقی تمرکز دارد. این شرکت در آوریل ۲۰۱۴ پایه‌گذاری شد و مقر اصلیش در شهر لس آنجلس کالیفرنیا و در منطقه صنعتی هاربر گیت وی و در مجاورت شهر کارسون قراردارد.تعداد کارمندان این شرکت از زمان تأسیس تا سال ۲۰۱۶ به ۱۰۰۰ نفر بالغ شد.
شریک مالی این شرکت شرکت چینی لی اکو که به تولید لوازم الکتریکی می‌پردازد و توسط جیا یوتینگ هدایت می‌شود.

این شرکت اولین خودرو مفهومی خود که یک خودرو تک سرنسین اسپرت به نام FF ZERO1 بود را در ژانویه ۲۰۱۶ در نمایشگاه خودروهای الکترونیکی رونمایی کرد اما زمان تولید آن را اعلام نکرد فارادی فیوچرز اولین خودروی تولیدی خود را که یک حودرو متصل به اینترنت پیشرفته‌است بنام FF 91 در ژانویه ۲۰۱۷ در نمایشگاه CES رونمایی کرد. مدل Alliance Edition این خودرو به صورت محدود و در ۳۰۰ دستگاه ساخته خواهد شد و تحویل سفارش‌ها از سال ۲۰۱۸ آغاز خواهد شد.

برندهایی که سنگ بنای صنعت خودروسازی آمریکا بوده اند و دیگر وجود ندارند

تمام برند‌هایی که از آن‌ها نام برده شد، همچنان در صنعت خودروسازی آمریکا فعال هستند،

اما جالب است بدانید در بین سال‌های ۱۸۹۶ تا ۱۹۳۰ چیزی حدود ۱۸۰۰ خودروساز آمریکایی فعالیت می‌کردند که امروزه شناخته‌ترین آن‌ها را می‌توان جنرال موتورز، فورد و کرایسلر دانست.
برند‌های قدیمی که ممکن است این روز‌ها خبری از آن‌ها نباشد، اما سنگ‌بنای صنعت خودروسازی آمریکا به‌حساب می‌آیند و تأثیر این برند‌ها را حتی در خودرو‌های مدرن هم شاهد هستیم.
خالی از لطف نیست که در ادامه اشاره‌ای به تعدادی از آن‌ها داشته باشیم.

آستین کارز کمپانی Austin Cars Company

• سال فعالیت: ۱۹۲۹ تا ‍۱۹۴۶
• مقر دفتر مرکزی: باتلِر (Butler)، پنسیلوانیا
• شرکت مادر: استاندارد استیل کار کمپانی (Standard Steel Car Company)

این برند شروع بسیار امیدوار کننده‌ای داشت و خودرو‌های جیپ و رودستر را تحت نظارت برند انگلیسی استون مارتین تولید می‌کرد. اما پس از مدتی فعالیت، دچار ورشکستگی شد.
این برند پس از ۱۷ سال با دنیای تولید خودرو خداحافظی کرد.

اَپِرسون Apperson

• سال فعالیت: ۱۹۰۱ تا ۱۹۲۶
• مقر دفتر مرکزی: کوکومو (Kokomo)، ایالت ایندیانا
• موسس: ادگار اپرسون (Edgar Apperson)، اِلمر اپرسون (Elmer Apperson) و هاینز اپرسون (Haynes-Apperson)

در دهه ۱۹۱۰ میلادی یکی از معروف‌ترین برند‌های خودروسازی در آمریکا به‌حساب می‌آمد. این برند نوآوری‌های زیادی در ساخت خودرو داشت و اولین مدلی که توسط برند «اپرسون» ساخته شده بود، با نام تجاری «اپرسون تورینگ کار»، (Apperson Touring Car) شناخته می‌شد و در بازار آن زمان چیزی حدود ۶ هزار دلار قیمت داشت.

بِیکِر موتور ویهایکِلز Baker Motor Vehicles

• سال فعالیت: ۱۸۹۹ تا ۱۹۱۴
• مقر دفتر مرکزی: کلیولند (Cleveland)، ایالت اوهایو

جالب است بدانید حدود یک قرن پیش خودرو‌های الکتریکی ساخته می‌شد و برند «بیکر موتور ویهایکلز» با کمک فلز برنج خودرو‌های الکتریکی خاصی را در آن زمان تولید می‌کرد. اولین خودروی تولیدی این برند در سال ۱۹۰۳ روانه بازار شد و این خودرو حتی به میان خودرو‌های کاخ سفید نیز راه پیدا کرد.

بیدل موتور کار کمپانی Biddle Motor Car Company

• سال فعالیت: ۱۹۱۵ تا ۱۹۲۲
• مقر دفتر مرکزی: فیلادفلیا، پنسیلوانیا
• شرکت مادر: رالستون بیدل (Ralston Biddle)

این برند به‌عنوان اولین برند آمریکایی شناخته می‌شود که در ساخت خودرو‌های خود از دو لاستیک در هر چرخ، در کنار هم استفاده کرد. این برند نوآوری‌های زیادی در ساخت خودرو داشت.

• نش موتورز
• مرکوری (خودرو)
• هادسن موتورز
• ادسل
• استودبیکر
• ای ام سی (امریکن موتورز کورپوریشن
• مرکوری
• و بسیاری خودروسازان دیگر …

مطمئن هستیم شما هم اطلاعات جالبی از این برند‌های خودروساز دارید یا علاقه‌مند خودرو‌های آمریکایی هستید، پیشنهاد می‌کنیم اطلاعات مفید خود را در قسمت نظرات با ما و دیگر خوانند‌ها به اشتراک بگذارید.

منابع : ویکی پدیا، خودروتک، صمت و …

برترین و برجسته ترین قطب صنعت خودروسازی دنیا

برترین و برجسته ترین قطب صنعت خودروسازی در دنیا آلمان است. از آسیا تا آمریکا، ماشین های آلمانی جلوه ای از اطمینان، ایمنی و طراحی را به نمایش می گذارند. آلمان دارای بالاترین میزان تولید خودرو در جهان است. همچنین رتبه چهارم دنیا در زمینه تولید موتور خودرو را نیز دارد.

اتومبیل های آلمانی جایزه بهترین طراحی خودرو سال اروپا، اتومبیل بین المللی سال و بهترین اتومبیل جهان در سالهای متمادی را کسب کرده اند. صنعت خودرو سازی آلمان بزرگترین صنعت این کشور است. در سال ۲۰۱۷، بخش خودرو درآمد ۴۲۳ میلیارد یورو را کسب کرد که حدود ۲۰ درصد درآمد کل صنعت آلمان را شامل میشود.

آلمان دارای ۴۰ کارخانه تولید و نصب موتور خودرو با ظرفیت بیش از یک سوم کل تولید خودرو در اروپا است.صنعت خودروسازی و دولت آلمان درطرحی با عنوان ” انقلاب تحرک الکتریکی ” همکاری میکنند که اطمینان حاصل خواهد کرد که تمام خودروهای جدید تولید شده پس از سال ۲۰۳۰ بر روی منابع متناوب کار میکنند. جای تعجب نیست که آلمان در خط مقدم طراحی، عملکرد و نوآوری خودرو قرار دارد.

شرکت های آلمانی خودرو دارای سابقه تولید خودروهای با کیفیت بالا هستند که در آن عملکرد از ظاهر مهم تر است. بر اساس اصل ” عملکرد بیش از شکل “، شرکت های خودروی آلمانی بر قابلیت ها و کیفیت تمرکز می کنند.

محبوب ترین شرکت های خودروسازی آلمان

شرکت  AUDI

آئودی (به آلمانی: Audi) شرکت خودروسازی آلمانی و از تولید کنندگان مشهور خودروهای لوکس است، که دفتر مرکزی آن در شهر اینگولشتات، ایالت بایرن، آلمان قرار دارد و مدل‌هایش را در ۹ کارخانه، که در ۸ کشور اروپایی مستقر می‌باشند، تولید می‌نماید.شرکت آئودی در تاریخ ۱۶ ژوئیه ۱۹۰۹ توسط آگوست هورش و در شهر تسویکاو، آلمان تأسیس شد. این شرکت از سال ۱۹۶۴ یکی از زیرمجموعه‌های گروه فولکس‌واگن به‌شمار می‌آید.

شرکت آئودی اولین تولیدکننده خودروهای تمام گالوانیزه در جهان است، همچنین صاحب خودروی آئودی ای۸، با بدنه تمام آلومینیمی می‌باشد، که در کارخانه نکازاولم آئودی تولید شده‌است. کارخانه نکازاولم در عمل، متعلق به شرکت کواترو بوده، که از شرکت‌های زیرمجموعه آئودی به‌شمار می‌آید و تاکنون مدل‌هایی چون آئودی کواترو، آئودی لو مان کواترو، آئودی پایکس پیک کواترو، آئودی آووس کواترو، آئودی آراس۲ آوانت، آئودی آراس۴ و آئودی آراس۶ که اغلب خودروهای مفهومی می‌باشند را، با برند آئودی تولید نموده است.

خودروهای این شرکت همواره به قدرت بالای موتورهایشان، شناخته می‌شوند. علاوه بر این، آئودی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان خودروهای اسپورت و خودروهای برقی نیز می‌باشد.

شرکت مرسدس بنز

این شرکت در سال ۱۹۲۶ در شهر اشتوتگارت آلمان تاسیس شد.
قطعا مرسدس بنز، یکی از قدیمی ترین سازندگان خودرو است. از همان ابتدا، مرسدس با ترکیب سبک نوآورانه و تکنولوژی، بازار را هدایت می کرد. با گذشت زمان، این شرکت لیست گسترده ای از مدل هایی از جمله اتومبیل های لوکس، کامیون، اتوبوس، لیموزین و وانت ها را وارد صنعت خودروسازی آلمان کرد.
در سال ۱۹۹۷ پس از ادغام دایملر-بنز با شرکت خودروسازی آمریکایی کرایسلر و تشکیل دایملرکرایسلر آگ، این شرکت مدیریت مرسدس-بنز را در اختیار گرفت. در سال ۲۰۰۷ در پی خریداری کرایسلر، توسط شرکت مدیریت سرمایه سربروس و انحلال دایملرکرایسلر، شرکت دایملر آگ تشکیل شد.

امروزه مرسدس-بنز یکی از زیرمجموعه‌های شرکت دایملر آ گ به‌شمار می‌آید و همراه با آئودی و ب‌ام‌و ، ۳ خودروساز مشهور و لوکس آلمانی هستند، که به‌عنوان پرفروش‌ترین خودروسازان لوکس جهان، شناخته می‌شوند.

شرکت BMW

این شرکت در سال ۱۹۱۶ در شهر مونیخ آلمان تاسیس شد. BMW و در زبان آلمانی به‌ معنای صنایع موتوری باواریا است، که از تولیدکنندگان بنام خودروهای لوکس و موتورسیکلت در جهان به‌شمار می‌آید. دفتر مرکزی این شرکت در شهر مونیخ قرار دارد. این شرکت تا سال ۱۹۴۵ در زمینه تولید موتور هواپیما هم فعال بود. موفقیت حاصل تمرکز بر روی موتور، که توسط نسل های مهندس در طول سال ها بهبود یافته است.
BMW در سال ۱۹۲۹ به عنوان یک خودروساز تبدیل شد و از آن زمان تا کنون شناخته شده است.  BMW برای تولید اتومبیل های سواری، لوکس، نیمه شاسی، ورزشی و کامیون های وانت بسیار شناخته شده است.

این شرکت مالک شرکت‌های رولز-رویس موتور کارز و مینی است. در سال ۲۰۱۵ ب‌ام‌و با ۲٬۲۷۹٬۵۰۳ دستگاه وسیلهٔ نقلیه دوازدهمین تولیدکننده بزرگ خودرو در جهان بود. این شرکت در حال حاضر در کشورهای آلمان، برزیل، چین، هند، آفریقای جنوبی، انگستان و ایالات متحده آمریکا کارخانه تولید خودرو دارد.

شرکت فولکس واگن

این شرکت در سال ۱۹۳۷ در شهر ولفسبورگ آلمان تاسیس شد. این شرکت  به دستور هیلتر و در زمانی تاسیس شد که اغلب ماشین های ساخته شده در آلمان لوکس و گران قیمت بودند. فولکس واگن به معنای خوردی مردمی است یعنی خودرویی که تمامی اقشار جامعه می توانند آن را تهیه کنند. فولکس واگن توانسته است بهترین جایگاه را در صنعت خودروسازی آلمان کسب کند.

این برند یک مدل موفقیت است.
در ژانویه ۲۰۱۷ شرکت خودروسازی فولکس واگن اعلام کرد با سبقت گرفتن از رقیب ژاپنی خود، تویوتا، به پرفروش‌ترین خودروساز جهان تبدیل شده‌است. فولکس واگن با انتشار تازه‌ترین آمار فروش خود در سال ۲۰۱۶ میلادی اعلام کرد توانسته حدود ۱۰ میلیون و ۳۱۰ هزار خودرو در این مدت در کشورهای مختلف جهان به فروش برساند.
لامبورگینی، بنتلی، رولز رویس، اسکودا و بوگاتی از جمله تولیدات این شرکت است.

شرکت پورشه

این شرکت در سال ۱۹۳۱ در شهر اشتوتگارت تاسیس شد. عمده فعالیت این شرکت در ابتدا در زمینه طراحی و توسعه موتور های اتومبیل بود. اما بعدها اقدام به تولید خودروهای اسپرت و لوکس کرد. اوج محبوبیت این شرکت در اواخر دهد ۸۰ و اوایل دهه ۹۰ میلادی بود.

در ماه ژوئیهٔ ۲۰۱۲ گروه فولکس واگن، اقدام به خریداری. ۱۰۰٪ درصد از سهام شرکت پورشه هولدینگ نمود، که از شرکت‌های زیرمجموعه کمپانی پورشه است و مدیریت بخش فروش خودروهای پورشه را برعهده دارد. پیش‌تر در دسامبر ۲۰۰۹ فولکس واگن۴۹٫۹ درصد از سهام کمپانی اصلی پورشه را نیز خریداری کرده بود.
از سوی دیگر شرکت پورشه اس‌ای با در اختیار داشتن ۵۰٫۰۷٪ درصد از سهام، به‌عنوان بزرگترین سهام‌دار این گروه شناخته می‌شود. خانواده پورشه و خانواده پیک به‌طور مشترک، با در اختیار داشتن ۵۰٫۰۱ درصد pooped خودروسازی پورشه، مالک اصلی آن به‌شمار می‌آیند. بخشی از سهام شرکت پورشه نیز، در بازار بورس المان معامله می‌شود.

از محبوب ترین مدل های پورشه می توان به ۹۱۸، Macan، Cayenne، Cayman، Boxter و Panamera اشاره کرد.

اولین اتومبیل ها در ایران

اولین اتومبیل سواری که وارد ایران گشت یک اتومبیل فورد بود، این اتومبیل که دود زیادی از آن خارج می شد به کالسکه دودی معروف بود و این آغاز صنعت خودرو و ورود اولین اتومبیل ها در ایران بود
در سال ۱۲۸۱ شمسی یا ۱۹۰۲ میلادی مظفرالدین شاه در اولین سفر خود به اروپا با اتومبیل آشنا شد و دو دستگاه از آن را خرید و با خود به ایران آورد. او در اولین نظر به اتومبیل ها به آنها دل بست و از محل چند صد هزار لیره استقراضی از بانک شاهنشاهی ایران که متعلق به انگلیسی ها بود دو دستگاه رنو خریداری کرد.
رنگ این اتومبیل آبی آسمانی و راننده آن یک مهندس به نام مسیو وارونه فرانسوی بود.

مدیر کمپانی رنو خطاب به مظفرالدین شاه می گوید :
ما حدود ۱۰۰ دستگاه اتومبیل برای صدور به ایران در نظر گرفته ایم، زیرا مسلم می دانیم به محض بازگشت اعلیحضرت به ایران، عده زیادی از شاهزادگان و بزرگان و سیاستمداران و رجال ایرانی خواهان خرید اتومبیل خواهند شد.
پس از مظفرالدین شاه فرزندش محمد علیشاه نیز از این خودرو استفاده می کرد و پس از محمد علی شاه ، احمد شاه یکی دو خودرو برای خود خرید و گاهی اوقات سوار آنها می شد.

اتومبیل در زمان پهلوی

سلطنت رضا شاه با دوران تجدد و گسترش مظاهر غربی در زندگی ایرانیان مقارن بود. به همین دلیل در این دوران تا زمان اشغال کشور توسط متفقین (شهریور ۱۳۲۰) اتومبیل به شکل یک کالای لوکس و تجملی در بین اقشار پولدار، رجال، درباریان صاحب نفوذ، سفرا و نمایندگان خارجی در ایران، مالکان و تجار بزرگ رواج یافت، ولی تعداد آنها محدود بود .
در اواخر دوره قاجار و رواج اتومبیل در دوره پهلوی اول، اغلب خودروهای ایران از دو کشور آمریکا و انگلستان وارد می شد اما سر انجام از اواسط دهه ۱۳۳۰ خودروسازی ایران ابتدا تنها با مونتاژ خودروهای خارجی و سپس با بومی کردن محصولات کشورهای صاحب صنعت خودرو، به ایران وارد شد.
محمد رضا پهلوی علاقه وافری به اتومبیل داشت، به طوری که پس از به تخت نشستن یکی از بزرگترین کلکسیونرهای اتومبیل در جهان بود. او تعداد زیادی اتومبیل از انواع مختلف و بهترین اتومبیل های جهان را اختیارداشت از جمله، فراری در مدل های متنوع، لامبورگینی کانتاش، ده ها مدل رولز-رویس، بیش از ۲۰ مدل مرسدس بنز در کلاس های مختلف، آلفا رومئو، کادیلاک، فورد، بی ام و، کرایسلر و چندین دستگاه دیگر از برترین خودروهای جهان.

مونتاژ و تولید خودرو، شرکت ها، خودروسازان ایران

• شرکت سهامی عام صنعتی و تولیدی مرتب
  
  این شرکت در مهر ماه سال ۱۳۳۶ به منظور خرید و فروش و نمایندگی انواع خودرو تأسیس گردید و پس از پاره ای تغییرات در اساسنامه از سال ۱۳۴۹ به امر مونتاژ و تولید انواع اتومبیل های دو دیفرانسیل لندرور (وانت، آمبولانس، وانت استیشن) و قطعات یدکی ماشین آلات پرداخت.
  از سال ۱۳۸۰ نیز قراردادی با شرکت سانیانگ موتور کره جنوبی برای تولید خودروی موسو از سوی شرکت مرتب منعقد شد که به مرحله عملی نیز رسید. در سال های اخیر این شرکت علاوه بر تولید خودروی پاژن (لندرور) اقدام به تولید قطعات ماشین میل گاردان، صفحه کلاچ و… می نماید.

• شرکت پارس خودروی ایران
  
  در سال ۱۳۳۵ بازرگانی به نام جعفر اخوان نمایندگی شرکت جیپ آمریکا را به دست آورد و در گام اول، اقدام به واردات جیپ ویلیز کرد که یادگاری از دوران جنگ جهانی دوم بود.
  در سال ۱۳۳۸، اخوان کارخانه شرکت بازرگانی جیپ را برای مونتاژ این محصول ثبت رساند. این شرکت، تولید جیپ ویلیز را با تغییر نام به جیپ شهباز آغاز کرد و به دنبال آن، وانت سیمرغ در همان سال تولید شد.
  در دهه ۴۰ شمسی جعفر اخوان موفق شد امتیاز مونتاژ خودروی رامبلر را بگیرد و در سال ۱۳۴۶ این خودرو را با نام شاهین به عنوان مدل پایه و آریا به عنوان مدل با امکانات بیشتر به بازار عرضه کرد. در همین سال خودروی شاسی بلند دیگری به نام جیپ آهو به خط تولید شرکت اضافه شد.
  در سال ۱۳۴۷ آریا ۲۸۰۲ دستگاه، شاهین ۱۷۴۲ دستگاه و انواع مختلف جیپ در حدود ۲۰۰۰ دستگاه عرضه شده بودند. اخوان در اوایل دهه ۵۰ مذاکرات با جنرال موتورز را آغاز کرد.
  
  در سال ۱۳۵۲ جنرال موتورز مشارکت با اخوان را پذیرفت و شرکت جدید با سرمایه اولیه ۱۵۲میلیون و ۵۰۰ هزار تومان تاسیس شد که ۴۵ درصد سهام آن در اختیار اخوان، ۴۵درصد در اختیار جنرال موتورز و ۱۰ درصد نیز در اختیار بنیاد پهلوی بود. به این ترتیب نام شرکت به جنرال موتورز ایران تغییر کرد و عرضه آریا و شاهین پس از فروش بیش از ۲۲ هزار و ۷۰۰ دستگاه، در سال ۱۳۵۳ به پایان رسید.
  برای شروع کار، اوپل کومودور از محصولات اوپل آلمان که از زیر مجموعه های جنرال موتورز بود با نام شورولت رویال ۲۵۰۰ و ۲۸۰۰ روانه بازار ایران شد.
  اما اخوان می خواست محصولات اصلی جنرال موتورز را راهی بازار ایران کنند. بنابراین تولید شورولت رویال در سال ۱۳۵۵ به پایان رسید و شورولت نوا و بیوک اسکای لارک (با نام بیوک ایران) به عنوان خودروهای لوکس آن دوران روانه بازار شدند.
  

• شرکت ایران خودرو
  
  شرکت ایران‌خودرو، در سال ۱۳۴۱ با سرمایه ۱۰۰ میلیون ریال به ثبت رسید. تولید اولیه شرکت، اتوبوس های معروف به ال‌پی بود که شاسی آن از آلمان وارد می شد و با نصب اتاق بر روی آن مونتاژ می شد.
  در سال ۱۳۴۵ قراردادی با شرکت روتس انگلیس به منظور تولید پیکان، منعقد شد که یک سال بعد در ۲۴ اردیبهشت ۱۳۴۶ کارخانه خودروسازی به نام ایران ناسیونال با سرمایه حدود ۴۰۰ میلیون ریال تاسیس شد و شامل زمین، اعتبار بانکی، ماشین آلات نو و کهنه بود که قادر به مونتاژ روزانه ۱۰ دستگاه سواری و ۷ دستگاه اتوبوس و کامیون بود.
  از سال ۱۳۴۶ تا ۱۳۵۷ پیکان در مدل های مختلف کار، لوکس، جوانان، استیشن و وانت و همچنین اتوبوس ها در مدل‌های اتوبوس ۳۰۲ شهری، بیابانی و سوپرلوکس و مینی بوس و آمبولانس تولید می شد.
  پس از پیروزی انقلاب اسلامی نام شرکت ایران ناسیونال به شرکت ایران خودرو تغییر یافت. بدنبال تعطیلی کارخانه تالبوت انگلستان شرکت ایران خودرو اقدام به خرید ماشین آلات خط تولید آن کرد و از آن به بعد اکثر قطعات خودرو پیکان در ایران تولید شد.
  همزمان با ورود ماشین آلات شرکت تالبوت در سال ۱۳۶۷ قرارداد استفاده از قوای محرکه شرکت پژوی فرانسه و تولید پژو ۴۰۵ در ایران خودرو منعقد گردید.
  در سال ۱۳۷۶ نیز تولید اتومبیل پژو RD و مینی بوس هیوندای و در سال ۱۳۷۸ تولید اتومبیل پژو پارس (پرشیا) و پژو استیشن در این کارخانه آغاز گشت. در ادامه این روند و در دهه ۱۳۸۰ به بعد نیز تولید خودروی سواری پژو ۲۰۶، خودروی ملی (سمند)، پژو ۲۰۷، ۲۰۶ صندوقدار با نام اس دی و تندر ۹۰ آغاز شد. همچنین میتوان از رانا، دنا، تندر نود اتوماتیک بعنوان محصولات جدید ایران خودرو نام برد.

• شرکت تولیدی و صنعتی ایران کاوه یا سایپا
  
  این شرکت در سال ۱۳۴۵ با سرمایه اولیه ۱۶۰ میلیون ریال به نام شرکت سهامی تولید اتومبیل سیتروئن ایران تاسیس شد و در اواخر سال ۱۳۴۷ به مرحله بهره برداری رسید. این شرکت تولید اولین محصولات خود را که شامل اتومبیل های ژیان، پیکاپ، آهو و اتومبیل رنو ۲ و ۴ درب و فروش لوازم یدکی آنها نمود.
  تولیدات شرکت بعد از سال ۱۳۵۳ سیر صعودی یافت و بر تنوع محصولات شرکت نیز افزوده شد.
  در اوایل سال ۱۳۵۴ نام شرکت با حذف کلمه سیتروئن از انتهای عبارت فرانسوی آن به شرکت سهامی ایرانی تولید اتومبیل و با نام اختصاری سایپا تغییر یافت.
  سایپا پس از انقلاب در تیر ماه ۵۸ به مالکیت دولت در آمد و از سال ۱۳۶۰تحت سرپرستی سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران قرار گرفت.
  
  این شرکت از سال ۱۳۶۱ تولید وانت یک دیفرانسیل نیسان با موتور ۲۴۰۰ سی سی را آغاز نمود و از سال ۱۳۷۱ نیزعرضه اتومبیل رنو-۲۱ توسط این شرکت آغاز گردید که تا سال ۱۳۷۵ ادامه یافت و در سال بعد ۱۳۷۲ به دنبال قرارداد منعقده با شرکت کیا موتورز کره جنوبی اقدام به مونتاژ وتولید اتومبیل پراید در دو مدل چهار درب و پنج درب نمود.
  این شرکت در دهه ۸۰ اقدام به تولید اتومبیل سواری رنو، زانتیا و ریو نمود که پس از اتمام قراداد با شرکتهای فرانسوی و کره ای خط تولید این خودروها متوقف گردید.
  از سال ۱۳۷۷ به بعد، سایپا با خرید ۸۰ درصد سهام شرکت ایران کاوه، ۶۳٫۲ درصد سهام شرکت زامیاد و ۵۱ درصد سهام شرکت پارس خودرو به یک گروه خودروسازی بزرگ تبدیل شده است.

• شرکت شهاب خودرو یا لیلاند موتور سابق
  
  این شرکت در سال ۱۳۴۳ با هدف تولید انواع کامیون، اتوبوس وکامیونت تأسیس و اقدام به تولید انواع اتوبوس و کامیون نمود. پس از پیروزی انقلاب با خرید شاسی اتوبوس از شرکت ایران خودرو و موتور بنز از شرکت ایدم تبریز اقدام به تولید اتوبوس بنز ۳۰۲ نمود.
  در سال های اخیر تولید شاسی اتوبوس در این شرکت آغاز و فعالیت هایی نیز جهت استفاده از نیروی محرکه اتوبوس محصول شرکت رنو انجام شده است.

• گروه صنعتی خاور
  
  در سال ۱۳۳۸ کارخانه بنز خاور جهت تولید کامیون تحت لیسانس کارخانه بنز آلمان در تهران تأسیس گردید و به ساخت انواع کامیون و کامیونت مبادرت ورزید. شرکت خاور در سال ۱۳۷۸ در شرکت ایران خودرو ادغام گردید و گروه ایران خودرو دیزل را تشکیل داد.

• گروه خودرو سازی بهمن
  
  شرکت سهامی خاص کارخانجات اتومبیل سازی مزدا در سال ۱۳۳۱ بنام شرکت سهامی خلیج کوبا جهت امور حمل و نقل دریایی تأسیس شد و به موجب اجازه نامه وزارت صنایع ابتدا اقدام مونتاژ موتورسیکلت وسپا کرد. در سال ۱۳۴۹ تولیدات شرکت به ساخت خودروی وانت محصول شرکت مزدا ژاپن تغییر یافت و نام شرکت به شرکت سهامی اتومبیل سازی مزدا تغییر یافت. در حال حاضر علاوه بر تولید وانت اقدام به تولید خودرو سواری مزدا ۲ و مزدا ۳ می نماید.

مصرف روز افزون اتانول (الکل) به عنوان سوخت خودرو

افزایش گازهای گلخانه ای و اثرات آنها بر کره زمین و همچنین محدود بودن منابع سوخت فسیلی، مدتی است که بشر بدنبال و کاهش آلاینده ها افتاده است. امروزه اتانول یکی از سوخت هایی است که کاربرد بسیار زیادی پیدا کرده و استفاده از آن رو به رشد است.ولی به راستی چرا به اتانول سوخت سبز می گویند. در ادامه با مصرف اتانول به عنوان سوخت خودرو آشنا می شوید.

اتانول به طور کلی از مواد ارگانیک مانند میوه ها، غلات و … بدست می آید؛ اتانولی که به عنوان سوخت استفاده میشود معمولاً از غلات بدست می آید

سوخت اتانول (به انگلیسی: Ethanol fuel)، سوختی است از جنس اتانول یعنی همان الکل، این سوخت بیشتر به عنوان سوخت اصلی موتور یا یک افزودنی به بنزین بکار می‌رود.

زیست‌اتانول بر خلاف نفت، انرژی تجدید پذیر بحساب می‌آید و می‌تواند از مواد خام کشاورزی بدست می‌آید. زیست‌اتانول می‌تواند از فراورده‌هایی مانند نیشکر، سیب‌زمینی، مانیوک و ذرت بدست آید.

تولید اتانول سوختی (برای ترابری و حمل و نقل) در جهان از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۷ میلادی، از ۱۷ میلیارد لیتر به بیش از ۵۲ میلیارد لیتر رسیده‌است. از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۰۸ میلادی، سهم سوخت اتانول در مصرف خودروهای بنزینی ۳٫۷٪ تا ۵٫۴٪ افزایش یافته و در سال ۲۰۰۹، تولید جهانی سوخت اتانول به ۱۹٫۵ گالن (۷۳٫۹ میلیارد لیتر) رسید.

سوخت اتانول بیشتر در ایالات متحده و برزیل مورد استفاده قرار می‌گیرد و این دو کشور در سال ۲۰۰۹ روی هم ۸۹٪ اتانول سوختی جهان را تولید کردند. هم‌اکنون در ایالات متحده بیشتر خودروها توانایی داشتن بیش از ۱۰٪ سوخت اتانول (سوخت اتانول به‌اضافه سوخت اصلی) را داشته و در برخی ایالت‌ها و شهرهای این کشور، کاربری بنزین ۱۰٪ اتانول‌دار اجباری شده‌است. در برزیل نیز از سال ۱۹۷۶ میلادی، بکاربردن آمیخته بنزین و سوخت اتانول اجباری شده و در سال ۲۰۰۷، مقدار حقوقی هر یک در این آمیخته به صورت ۲۵٪ سوخت اتانول و ۷۵٪ بنزین آگاهی داده شد. علاوه بر این در سال ۲۰۱۰ برزیل بیش از ۱۰ میلیون دستگاه خودروی ویژه که توانایی کاربری سوخت اتانول به صورت مستقیم را دارند، داشته‌است .

در حال حاضر به سه روش از اتانول به عنوان سوخت استفاده میشود:

• اتانول به عنوان مخلوط با بنزین
• اتانول به عنوان افزایش دهنده اکتان
• اتانول خالص به عنوان سوخت

مزایای استفاده از اتانول به عنوان سوخت

• کاهش انتشار دی اکسید کربن
• کاهش انتشار CO و CH
• کاهش انتشار VOC ها(ترکیبات آلی فرار): سوخت های حاوی اتانول در کاهش VOC ها موثرند و نسبت به سایر سوخت ها صدمه کمتری به محیط زیست وارد میکنند.
• کاهش انتشار ذرات معلق(۱۰pm)
• عدم وجود اکسید های سولفور(SOxها): اگر اتانول خالص به عنوان سوخت استفاده شود، SOx ای ندارد و در نتیجه هیچ اسیدی تولید نمیشود. یکی از مشکلاتی که وجود SOx ها در هوا بوجود می آورد، باران های اسیدی است.
• کاهش اکسید های نیتروژن(NOx ها)
• نداشتن ترکیبات آروماتیک
• افزایش عدد اکتان
• کاهش ضربه(knocking) در موتور
• ایمنی بالا: اتانول از بنزین ایمن تر است و دیرتر آتش میگیرد، در برابر شعله به آسانی میسوزد و دود کمتری نسبت به بنزین تولید میکند.

البته نگرانی هایی نیز برای استفاده از اتانول وجود دارد. بسیاری معتقدند استخراج اتانول از ذرت، هدر دادن مواد غذایی است. این درحالی است که ۱ ملیون نفر در جهان از فقر غذایی رنج میبرند. یکی دیگر از مشکلات این روش این است که استخراج اتانول از ذرت، به انرژی بیشتر نسبت به انرژی خود اتانول نیاز دارد و این بدین معناست که باید از منابع دیگر انرژی برای تولید این نوع سوخت استفاده کرد.

معایب استفاده از سوخت اتانول

• انرژی دریافتی از آن نسبت به بنزین کمتر است که در نتیجه آن، خودرو های اتانول سوز از خودرو های بنزینی ضعیفترند.
• ساخت اتانول از مواد غذایی، باعث از دست رفتن مواد غذایی ضروری برای مردم میشود.

در حال حاضر فرایندی که برای استخراج اتانول مورد استفاده قرار میگیرد، انرژی بسیار زیادی نیاز دارد که خودش یک مشکل است اما با بهبود فرایند تولید اتانول و تولید آن از گیاهان و چوب(روش سلولزی)، این فرایند بهبود خواهد یافت.

🔰در حال حاضر سه کلاس خودرویی وجود دارند که یا تنها از نیروی الکتریکی استفاده می‌کنند یا از آن به همراه قوای محرکه مرسوم سود می‌برند. این خودروها شامل هیبریدی، پلاگین هیبریدی و تمام الکتریکی هستند. هر یک مزیت‌ها و معایب خاص خود را داشته و ما هم می‌خواهیم مقایسه‌ای بین این دسته از محصولات داشته باشیم.

Ⓜ️هیبریدی‌ها

خودروهای هیبریدی از یک پیشرانه احتراق داخلی سنتی به عنوان منبع اصلی قدرت خود استفاده می‌کنند. پیشرانه‌ی بنزینی با یک واحد الکتریکی همراه است. خود واحد الکتریکی از مجموعه باتری خودشارژی که نیروی ریکاوری را از ترمز و کاهش سرعت می‌گیرد نیرو خواهد گرفت. بسته به نوع استفاده شده، واحد الکتریکی شاید در زمان موردنیاز اقدام به افزایش قدرت کند و شاید هم بتواند چند کیلومتری را بدون اتکا به پیشرانه بنزینی خودرو را به پیش ببرد.

میزان صرفه‌جویی در مصرف سوخت این مجموعه به نوع خودرو و تکنولوژی بکار رفته در آن بستگی دارد. بهترین نمونه‌ها از این نظر هیوندای آیونیک و تویوتا پریوس هستند.

اما نقطه‌ضعف هیبریدی‌ها هم قیمت بالاتر آن‌ها در مقایسه با نمونه‌های مرسوم است و شاید هم مالک نتواند هزینه‌ی بیشتر مالکیت این‌گونه خودروها را پوشش دهد. برخلاف خودروهای پلاگین هیبریدی و تمام الکتریکی، نمونه‌های هیبریدی از مشوق‌های مالیاتی فدرال بهره‌مند نیستند.

🔌پلاگین هیبریدی‌ها

این نوع خودروها که با مخفف PHEV هم شناخته می‌شوند از باتری بزرگ‌تری استفاده می‌کنند که همین امر باعث می‌شود با آن‌ها بتوان مسافت بیشتری را در حالت الکتریکی طی نمود. همان‌گونه که اسم این خودروها نشان می‌دهد باتری باید با یک سوکت شارژ دیواری جان تازه‌ای بگیرد. زمانی که باتری به وضعیت مشخصی برسد خودروهای پلاگین هیبریدی همانند مدل هیبریدی عادی عمل خواهد کرد. شورولت ولت و نسخه‌ی برد بلند ب ام و i3 عملکرد متفاوتی دارند. در هر دو خودرو اتکای اولیه به پیشرانه الکتریکی است اما هرکدام دارای پیشرانه‌ی بنزینی کوچکی هم هستند که پس از خالی شدن شارژ باتری به عنوان یک ژنراتور عمل می‌کند.

برخلاف خودروهای الکتریکی، مالکان پلاگین هیبریدی‌ها اصلاً نیازی به نگرانی درباره خالی شدن شارژ باتری و ماندن در راه ندارند. حداکثر برد این خودروها تنها توسط میزان بنزین داخل باک محدود می‌شود.

محدوده حرکتی و مصرف انرژی این دسته از خودروها متفاوت است. برای مثال نسخه پلاگین هیبریدی مینی کانتری من در حالت الکتریکی برد حدود ۲۰ کیلومتری دارد. تویوتا پریوس پرایم هم برد ۴۰ کیلومتری دارد.

پلاگین هیبریدی‌ها گران‌تر از هیبریدی‌های استاندارد هستند. پریوس پرایم یاد شده حدود ۳۸۰۰ دلار گران‌تر از پریوس هیبریدی پایه است؛ اما این خودروها برخلاف هیبریدی‌ها از مشوق‌های مالیاتی در محدوده ۳۵۰۰ تا ۷۵۰۰ دلار برخوردار می‌باشند؛ و در برخی ایالت‌ها از جمله کالیفرنیا مشوق‌های خاص دیگری هم برای این دسته از خودروها در نظر گرفته شده است.

💠الکتریکی‌ها

خودروهای تمام الکتریکی آلایندگی نداشته و معمولاً مالکیت آن‌ها هزینه‌ی کمتری در مقایسه با خودروهای بنزینی دارد. همه‌ی گشتاور این خودروها از لحظه حرکت در دسترس می‌باشد بنابراین پرفورمنس خوبی دارند؛ اما محدوده حرکتی خودروهای الکتریکی محدود بوده و باید آن‌ها را در خانه یا مکان‌های شارژ عمومی شارژ کرد. زمانی که باتری خالی شود خودرو از حرکت باز خواهد ایستاد. هنوز خیلی نمیشه روی سفر طولانی با خودروهای الکتریکی حساب باز کرد مگر اینکه در سر راه مکان‌های شارژ عمومی وجود داشته باشد. در حال حاضر اکثر خودروهای الکتریکی محدوده حرکتی بین ۱۶۰ تا ۲۵۰ کیلومتری دارند که برای یک رانندگی روزمره کافی است.

البته تسلا مدل S با برد ۵۴۰ کیلومتری حرف اول را در این زمینه می‌زند. از طرف دیگر خودروی اسمارت فورتو الکتریک درایو را داریم که تنها ۹۶ کیلومتر برد دارد. به یاد داشته باشید که فاکتورهایی همچون رانندگی پر سرعت، آب‌وهوای سرد و استفاده از تجهیزاتی همچون کولر باعث کاهش محدوده حرکتی خودروهای الکتریکی می‌شوند.

🔴خودروهای الکتریکی گران‌تر از دو دسته‌ی دیگر هستند. به‌طور مثال فورد فوکوس الکتریکی ۱۱ هزار دلار گران‌تر از نسخه‌ی پایه‌ی بنزینی می‌باشد. تسلا مدل S قیمت پایه حدود ۷۶ هزار دلار داشته و قیمت آن حتی به بیش از ۱۳۶ هزار دلار هم می‌رسد؛ اما این دسته از خودروها نیز از مشوق ۷۵۰۰ دلاری مالیاتی سود می‌برند.

البته زمانی که یک خودروساز بیش از ۲۰۰ هزار خودروی الکتریکی بسازد این مشوق‌ها حذف می‌شوند. از آنجایی که تسلا قبلاً به این مرز تولید رسیده بنابراین مشوق‌های آن به ۳۷۵۰ دلار کاهش یافته‌اند. خودروهایی که از اول جولای تا ۳۱ دسامبر سال ۲۰۱۹ فروخته شوند مشوق کمتر ۱۸۷۵ دلاری خواهند داشت و پس از آن دیگر هیچ مشوق مالیاتی‌ای در نظر گرفته نخواهد شد. انتظار می‌رود جنرال موتورز هم در اواخر سال ۲۰۱۹ مرز تولید ۲۰۰ هزار دستگاه را رد کند.

☑️اما خودروهای الکتریکی از نظر اقتصادی می‌توانند هزینه‌های بالای خود را توجیه کنند. EPA می‌گوید هزینه‌ی استفاده از یک خودروی الکتریکی در سال و با کارکرد حدود ۲۴ هزار کیلومتر به‌طور متوسط بین ۵۰۰ تا ۷۵۰ دلار است. این هزینه بین ۴ تا ۵۲۵۰ دلار کمتر از هزینه‌ی استفاده از یک خودروی بنزینی مدل ۲۰۱۸ در دوره‌ای ۵ ساله می‌باشد. هزینه‌های مالکیت و نگهداری خودروهای الکتریکی هم کمتر از مدل‌های بنزینی است زیرا فاقد قطعات مکانیکی معمول می‌باشند که از جمله‌ی آن‌ها می‌توان به تعویض روغن، مایع خنک‌کننده، سرویس گیربکس و تعویض فیلتر هوا، شمع‌ها و… اشاره کرد.